Μεχλεμπέ ζεις, εσύ μας οδηγείς!

Εδώ και καιρό προσπαθούμε να οργανώσουμε το υλικό που έχει μαζευτεί, ώστε να βρίσκουμε εύκολα ό,τι χρειαζόμαστε. Καθώς η εταιρεία μεγαλώνει και προσθέτει νέες διαδρομές (με ρυθμό δύο το μήνα), γίνεται επιτακτική η ανάγκη να υπάρχει μία τάξη στους φακέλους που πολλαπλασιάζονται σαν πικραλίδες στο γκαζόν.

Όντας σχετικά νέος στην εταιρία, κοιτούσα όλους αυτούς τους φακέλους προσπαθώντας να διακρίνω τις κατευθύνσεις που ήθελαν να πάρουν οι ιδρυτές της. Η προσοχή μου στράφηκε σε μία κατηγορία φακέλων, που θα ήταν νομίζω απόλυτα σωστό να χαρακτηρίσω «όνειρα δεμένα στο μουράγιο». Η έλλειψη χρόνου είχε οδηγήσει στην αναβολή της υλοποίησης πολλών ιδεών, κάποιες από τις οποίες ήταν μάλλον ρηξικέλευθες.

Καμία δεν διακρινόταν για την τόλμη της περισσότερο από την διαδρομή για τις γάτες.

Η Αθήνα είναι γεμάτη από γάτες, που αντιμετωπίζουν τους πάντες περίπου σαν δούλους που υπάρχουν και διαθέτουν χέρια προκειμένου να τις υπηρετούν. Ευκαιρία για τους ξένους επισκέπτες και τους Έλληνες περιπατητές να εξερευνήσουν την πόλη με επίκεντρο της προσοχής τους τις γάτες και τα μνημεία ως φόντο. Η ιστορία της πόλης διαιρέθηκε σε πέντε αυτονόητες περιόδους (από τα κλασικά μέχρι τα οθωμανικά χρόνια) και βρήκαμε αντίστοιχα σημεία όπου, θες δεν θες, θα βρεις γάτες να απολαμβάνουν το ελληνικό καλοκαίρι ανάμεσα στα ερείπια και τα διατηρητέα. Ο κλασικός οδηγός θα ενημερώσει για τα μνημεία, η Clio Muse θα ρίξει τους προβολείς στις γάτες.

Η πιο απρόσμενη αποκάλυψη, στη διάρκεια της έρευνας για τη συγγραφή των ιστοριών της διαδρομής, ήταν η σχεδόν πλήρης απουσία της γάτας από την κλασική Αθήνα. Οι Έλληνες είχαν πολλά κατοικίδια αλλά ήταν πιο πιθανό να δεις ένα γατόπαρδο με λουρί στην Αγορά παρά μία γάτα στα κεραμίδια. Μόνο στα χρόνια των Ρωμαίων κατάφερε αυτό το ζώο να ξεφύγει από την ασφυκτική αγκαλιά των Αιγυπτίων και να απλωθεί σε όλη την Ευρώπη. Παράλληλα, αποφάσισε να εμπλουτίσει τη χρωματική του παλέτα και η μονοχρωμία των τόνων της ερήμου εμπλουτίστηκε με μαύρα και άσπρα τριχώματα.

Μετά από τόσες εβδομάδες μελέτης, μου είναι πλέον αδύνατο να δω μια γάτα στην κορυφή ενός μαντρότοιχου στα Αναφιώτικα και να μην σκεφτώ το Μεχλεμπέ, τη γάτα της βυζαντινής αυτοκράτειρας Ζωής, που έζησε το όνειρο: ένα ολόκληρο παλάτι και μία στρατιά από υπηρέτες στη διάθεσή του. Ίσως στο μέλλον, όταν οι γάτες αποφασίσουν ότι έφτασε η ώρα να κυβερνήσουν αυτό τον κόσμο στα φανερά, ο Μεχλεμπές να αποτελεί το πρώτο κεφάλαιο στην «Ιστορία της Κατάκτησης του Κόσμου από τη Γάτα». Ένας πρωτοπόρος που έδωσε το λαμπρό παράδειγμα.