Back to all blog posts
Σήμερα αγόρασα όπως κάθε μήνα το περιοδικό δρόμου «Σχεδία». Καθώς κατέβαινα τις σκάλες του μετρό ανέτρεχα στις σελίδες με λαχτάρα για να διαβάσω το αφιέρωμα στις Αόρατες Διαδρομές.
Η πρώτη μου επαφή με τις Αόρατες Διαδρομές ήταν το 2016 όταν διάβασα για αυτές σε ένα ένθετο φυλλάδιο στο περιοδικό. Από αυτή την πρώτη φορά μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Ύστερα από λίγο καιρό το ανέφερα σε μια κουβέντα με τον συνέταιρό μου, τον Γιάννη. Ο Γιάννης είχε και αυτός διαβάσει για τις Αόρατες Διαδρομές και είχε ενθουσιαστεί. Εκεί αποφασίσαμε να πάμε να κάνουμε τη διαδρομή. Έτσι κι έγινε και με οδηγό τον Λάμπρο ανακαλύψαμε μια άλλη Αθήνα, μια άλλη πραγματικότητα.
Συγκλονίστηκα από αυτή την εμπειρία. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το αντιληφθείς αν δεν το βιώσεις.
“Πολλοί νομίζουμε ότι οι άστεγοι που συναντάμε στους δρόμους δεν είχαν ζωή πριν ή ότι οι ίδιοι φταίνε που έφτασαν εκεί. Όμως η πραγματικότητα είναι ότι είχαν μια ζωή όπως όλοι μας, αλλά διάφορα απρόβλεπτα γεγονότα τη γκρέμισαν, και βρέθηκαν ξαφνικά στο δρόμο. Το χειρότερο είναι ότι μπορεί να συμβεί στον καθένα μας το ίδιο ξαφνικά.”
Μετά από αυτή μας την εμπειρία σκεφτήκαμε με τον Γιάννη ότι αυτό που βιώσαμε θα πρέπει να το μάθουν περισσότεροι άνθρωποι. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε την πρόταση στη «Σχεδία» να φιλοξενήσουμε δωρεάν τις Αόρατες Διαδρομες στην Clio Muse και να δημιουργηθεί μια ψηφιακή ξενάγηση για αυτές.
Το ‘παμε και το κάναμε, ο Γιάννης πριν ενάμιση χρόνο έστειλε ένα mail με την πρότασή μας και οι άνθρωποι της «Σχεδίας» μας κάλεσαν από κοντά ώστε να το συζητήσουμε. Σε εκείνη την πρώτη συνάντηση γνωρίσαμε ανθρώπους με πάθος και πολύ αγάπη γι’ αυτό που κάνουν και ανοιχτούς σε νέες ιδέες όπως αυτή. Ξεκινήσαμε ενθουσιασμένοι και βάλαμε μπρος τη δημιουργία της πρώτης ψηφιακής ξενάγησης για αστέγους. Γι’ αυτό και σήμερα, 29/8, ήμουν συγκινημένος που κράτησα το τεύχος της «Σχεδίας» με το αφιέρωμα στις Αόρατες Διαδρομές και στην συνεργασία μας.
Η δωρεάν ψηφιακή διαδρομή για τις Αόρατες Διαδρομές αποτελείται από 8 σημεία και 27 ιστορίες και είναι διαθέσιμη σε ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά. Κάθε σημείο είναι και μια διαφορετική δομή που υποστηρίζει τους αστέγους και οι ιστορίες, εκτός από τις πληροφορίες και το έργο των δομών, έχουν και πραγματικές ιστορίες αστέγων.
Μια απ’ τις ιστορίες που ξεχώρισα είναι η παρακάτω:
«Το 2008, η εταιρεία όπου εργαζόμουν αγοράστηκε από μία πολυεθνική τηλεπικοινωνιών και το τμήμα μου (της μηχανοργάνωσης) έκλεισε. Από εκεί και πέρα έπεσα σε ένα νεκρό σημείο. Πούλησα ένα σπίτι που είχα και με αυτά τα χρήματα περνούσα. Είχα πανικοβληθεί, γιατί μου κολλούσαν συνεχώς εξώδικα για χρέη σε κάρτες και δάνεια. Δεν ήξερα τι να κάνω. Έμενα σε ένα σπίτι που μου είχε παραχωρήσει η ξαδέρφη μου και δεν πλήρωνα νοίκι. Κάποια στιγμή μού το ζήτησε για να μείνει η ίδια και τότε, το καλοκαίρι του 2011, έμεινα στο δρόμο. Απέναντι από το σπίτι μου υπήρχε μια διπλοκατοικία και δίπλα μια σκάλα που κατέληγε στο δρόμο. Ανάμεσα υπήρχε ένα κενό όπου χωρούσε το κρεβάτι μου και κάποια λίγα πράγματα και κοιμόμουν εκεί. Κοντά έμενε η διευθύντρια του Ερυθρού Σταυρού. Ρώτησε για μένα, με φώναξε και μέσα σε τρεις μέρες με έβαλε στον ξενώνα. Όταν ήρθε η “Σχεδία” ήμουν από τους πρώτους που ενημερώθηκα. Εκείνη την περίοδο παρακολουθούσα για πέντε μήνες ένα πρόγραμμα ψυχοθεραπείας για να ξεπεράσω την ένταξή μου στην ανεργία και την αστεγία. Η κοινωνική λειτουργός με προέτρεψε να έρθω να δουλέψω».
Βασίλης Δημόπουλος, πωλητής του περιοδικού δρόμου «Σχεδία».
Διαβάζοντας τις Αόρατες Διαδρομές ίσως κάποιοι να αναθεωρήσουν σε ένα βαθμό τη ζωή τους, το σίγουρο πάντως είναι ότι θα αντιληφθούν τον αγώνα αυτών των ανθρώπων που στέκουν πάντα με χαμόγελο, πουλώντας το περιοδικό «Σχεδία» που τους έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία να ενταχθούν και πάλι στην κοινωνία.
Ανακάλυψε την δωρεάν ψηφιακή ξενάγηση των Αόρατων Διαδρομών, διαθέσιμη στο κινητό σου μέσω του Clio Muse App.
Και στη συνέχεια σου προτείνω ανεπιφύλακτα να κλείσεις μια θέση στις Αόρατες Διαδρομές, μιας και οι ιστορίες που ακούγονται εκεί είναι διαφορετικές από αυτές της ψηφιακής ξενάγησης, και οι ξεναγοί ήταν και οι ίδιοι άστεγοι και διηγούνται από πρώτο χέρι.