Η Πρακτική μου στην Clio Muse

Ήταν Μάιος όταν δήλωσα για πρακτική άσκηση, σκεπτόμενος τι ήταν αυτό που ήθελα, τι ήταν αυτό που μπορούσα να προσφέρω, τι θα με ενδιέφερε πραγματικά, ήμουν χρήσιμος κάπου;

Μια μέρα συνειδητοποιήσα πως αυτό που μου άρεσε ήταν να μπορέσω να δώσω ό,τι έχω και ό,τι ξέρω για τον πολιτισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (θέατρο, μουσεία, τέχνη κλπ), φυσικά με όσο επαγγελματισμό μπορεί να είχα ως φοιτητής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Μπερδεμένος για το πού θέλω να κάνω πρακτική, έπεσα στην εφαρμογή Clio Muse! Ήταν μια έξυπνη ιδέα και μου κέντρισε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή, αφού συνδυάζει πολλούς τομείς όπως προγραμματισμό, ιστορία, μάρκετινγκ κ.ά.

Αλλά ακόμη δεν είχα καταλάβει… τι θα μπορούσα να προσφέρω με λίγες γνώσεις προγραμματισμού, ιστορίας και διαχείρισης;

Όταν μίλησα με τον υπεύθυνο της εταιρείας αμέσως κατάλαβα πολλά, και πόση ψυχολογική υποστήριξη μου μετέφερε, μέσα σε αυτό το χάος που είχα στο κεφάλι μου, φυσικά τα ερωτήματα που προέκυψαν απαντήθηκαν, μιας και ήμουν στην αρχή ακόμη.

Όταν με δέχτηκαν στην πρακτική τα συναισθήματα ήταν πολλά, άγχος, χαρά, αγωνία για το πώς θα είναι, εάν θα τα καταφέρω.

Η πρακτική μου ξεκίνησε αρχές Ιουλίου. Από την πρώτη μέρα με υποδέχτηκαν με χαρά και επαγγελματισμό, εγώ ήμουν πολύ ντροπαλός, ούτε μιλούσα, είχα κοκκινίσει!

Η δουλειά μου αφορούσε τον εμπλουτισμό του πολιτισμικού περιεχομένου, δηλαδή συλλογή πληροφοριών για διάφορους προορισμούς, αρχαιολογικούς χώρους, τοπικές παραδόσεις, ήθη, έθιμα, events, με σκοπό τη συγγραφή άρθρων και ακόμη και τη δημοσίευση διαφόρων ιστοριών. Ήταν αυτό ακριβώς που αντικατοπτρίζει η σχολή μου.

Γενικότερα δεν μιλούσα πολύ παρόλο που όλοι μου οι συνεργάτες ήταν άψογοι επαγγελματικά, προσεγγίσιμοι, με το γέλιο τους, την πλάκα τους, τη θετική τους ενέργεια, προσπαθούσαν για το καλύτερο της εταιρείας, και φυσικά όπου είχα απορία ή έπραττα κάποιο λάθος αμέσως με βοηθούσαν, πράγμα που με εντυπωσίασε αμέσως από τις πρώτες μέρες και με έκανε να νιώθω λιγότερο αυστηρός με τον εαυτό μου, περισσότερο αποδοτικός, κάτι που σε άλλες εταιρείες δεν συμβαίνει!

Καθώς περνούσαν οι μέρες ήμουν πιο ενθουσιασμένος και περνούσα ακόμη καλύτερα, με λιγότερο άγχος αλλά πάντα κοιτούσα να μην ενοχλώ καθόλου, γιατί σεβόμουν τον χρόνο του κάθε συνεργάτη μου και φρόντιζα πάντα να μην μπω στα μονοπάτια των άλλων, έβαζα όρια στον εαυτό μου, ήμουν απόμακρος, γιατι δεν είχα σκοπό να χαϊδέψω κανέναν.

Η καλύτερη ώρα ήταν η ώρα του φαγητού, αν και συνήθως δεν πήγαινα, όσες φορές πήγα πέρασα τέλεια και γέλασα πολύ. Εκείνη τη στιγμή όλοι μας ξεχνούσαμε τα πάντα, κάναμε πλάκες, ο καθένας έλεγε τα δικά του, και φυσικά πάνω στο τραπέζι έπεφταν οι καλύτερες ιδέες.

“Με αντιμετώπιζαν σαν να είμαι κανονικός εργαζόμενος, μου έδωσαν περισσότερα δικαιώματα από ό,τι περίμενα, και ομολογουμένως με ξάφνιασε θετικά, αφού συμμετείχαμε μέχρι και στα meetings της εταιρείας, μπορούσαμε να εκφράσουμε τις ιδέες μας, τι καλύτερο για έναν αρχάριο;”

Πάντα εκφράζαμε τις ανησυχίες μας, ό,τι μας ταλαιπωρούσε ψυχολογικά και μας εμπόδιζε να αφοσιωθούμε, είτε προσωπικά είτε οτιδήποτε…

Νιώθω τόσο τυχερός που η πρώτη μου επαφή έγινε σε ένα τόσο όμορφο και θετικό περιβάλλον, καταλαβαίνοντας πώς πρέπει να είναι ένα πραγματικό εργασιακό περιβάλλον με άτομα συνεργάσιμα, καλούς, παθιασμένους ανθρώπους πάντα εκεί να σε βοηθάνε!

Ευχαριστώ πολύ την Clio Μuse για την αποδοχή και την υποστήριξη, είστε φοβεροί!