Κώστας Βαρώτσος: Γλυπτική 2008-2018

Παλαιότερες εκδοχές της Υδρογείου

Υδρόγειος, 2018

Ο Βαρώτσος δίνει συνέχεια στους προβληματισμούς του, αφού το 1995 στην γκαλερί Giorgio Persano πρωτοπαρουσίασε την «Υδρόγειό» του. Με γεωμετρική αυστηρότητα σχηματοποίησε δύο ημισφαίρια χρησιμοποιώντας συρμάτινα νήματα και ακανόνιστες υαλομάζες, μορφοποιώντας τις δύο τελικές φόρμες. Το ένα ημισφαίριο ίπταται, ενώ το άλλο ακουμπά στο πάτωμα, μια άμεση παραπομπή στον ουρανό και τη γη. Ένα χρόνο αργότερα δημιούργησε μια άλλη «Υδρόγειο» για τον Διεθνή Αερολιμένα Θεσσαλονίκης. Αυτή τη φορά με δύο ανισομεγέθη ημισφαίρια, εγκαταλείποντας το αγαπημένο του υλικό, το γυαλί, για να συνθέσει με πέτρες τις καμπύλες επιφάνειές του.

Ο μύθος του Ναρκισσου

Νάρκισσος, 2010

Ο Νάρκισσος, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ήταν ένας ωραίος νέος που περιφρονούσε τον έρωτα. Τον ερωτεύτηκαν παράφορα πολλές Νύμφες και νέες, αλλά εκείνος υπήρξε αδιάφορος. Η Νέμεσις τον τιμώρησε να ερωτευτεί τον εαυτό του και έτσι πέθανε αντικρίζοντας στο νερό το είδωλό του. Στον τόπο αυτό φύτρωσε το λουλούδι που ονομάζεται νάρκισσος. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές αυτού του γοητευτικού μύθου και ο Βαρώτσος κατάφερε στο συγκεκριμένο έργο να συναιρέσει τις διάφορες εκδοχές.

Συνέντευξη στην Κατερίνα Λυμπεροπούλου

Άφιξη, 2012

«Ήμουν σε απόγνωση όταν έμαθα για τον υγρό τάφο στα ανοιχτά της Λαμπεντούζα. Ουσιαστικά πήγα να δώσω ζωή σε μια τραγωδία, να τη βάλω σε μια άλλη διάσταση. Κάποια στιγμή θυμάμαι όταν δούλευα πάνω στο κουφάρι του πλοίου είδα ένα παιδάκι να περιτριγυρίζει. Πήγα κοντά του, ήταν Αλβανός, δεν ήξερε να μιλήσει ούτε Ιταλικά, ούτε Ελληνικά, μου έδειξε το πλοίο και μου είπε “Παπά…” Είχε πεθάνει ο πατέρας του εκεί όταν ήταν μωρό.. Το πρόβλημα είναι πολιτικό, αλλά εγώ το αντιμετώπισα καλλιτεχνικά...Εγώ προσπάθησα να μετατρέψω μια τραγωδία σε κάτι θετικό προσπαθώντας να κάνω μια γέφυρα μεταξύ Ιταλικού και Αλβανικού λαού που ήταν τραυματισμένοι.»